Dlaczego Rzym upadł?

Starożytna potęga przez około 400 lat odnosiła same sukcesy. Niestety nie wszystko było w ich cesarstwie tak idealne jakby się mogło wydawać. Dziś przyjrzymy się wszystkim czynnikom, które miały wpływ na upadek Cesarstwa Rzymskiego.

1.Najazdy barbarzyńców

Od założenia Rzymu aż do początku III wieku wszystko układało się pomyślnie. Jednak po tym okresie nastąpiła w Europie Wielka Wędrówka Ludów. Ludność ze wschodu przemieszczała się na zachód, plądrując przy okazji wiele rzymskich miast. Powodowało to duże zamieszanie w Cesarstwie i ogólny chaos i niepokój wśród jego mieszkańców.

Rzymianie nazywali napadające ich ludu barbarzyńcami, co oznaczało ,,cudzoziemcy”. Wraz z upływem czasu coraz częściej dochodziło do tego typu ataków.  A w 455 roku germańscy Wandale wykonali ostateczny cios, a mianowicie napadli i zgrabili miasto Rzym.

21 lat później germański przywódca – Odoacer wywołał bunt w Cesarstwie i obalił ówczesnego cesarza – Romulusa Augusulusa. To wydarzenie jest przez wielu uznawane za główny powód upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego.

2.Podział

Podział Rzymu na Wschodni i Zachodni spowodował, iż losy Cesarstwa Zachodniorzymskiego stanęły pod znakiem zapytania. Łatwiej było go opanować, A to dlatego, że nie udało  i się utrzymać współpracy oby Cesarstw i zaraz po podziale odłączyły się od siebie całkowiecie.

Cesarstwo Wschodnie mądrze postąpiło w sytuacji zagrożenia barbarzyńcami. Cesarz Konstantyn ufortyfikował Konstantynopol (stolica Wschodu), aby stał się nie do zdobycia.  Rzym (stolica Zachodu) natomiast był bezbronny. A z racji, że miał on również wartość symboliczną całego Cesarstwa był bardzo interesującym celem dla barbarzyńców. W taki oto sposób Cesarstwo Zachodniorzymskie upadło już w V wieku, a Wschodniorzymskie przetrwało aż do 1400 roku (tysiąc lat dłużej).

3.Słaba polityka

Coraz większe ekscesy cesarzy nie były piętnowane przez Rzymski Senat. A to dlatego, że był on mocno przekupiony. Dochodziło nawet do takich sytuacji, że władcą zostawał ten, który dał największe pieniądze.

Korupcja była na porządku dziennym. Doszło do tego, że w ciągu jednego wieku rządziło ponad 20 cesarzy. Następca zabijał poprzednika, a nikt nie widział w tym nic złego. Bycie cesarzem stało się śmiertelnym w skutkach obowiązkiem.

4.Zbyt duże terytorium

W okresie największych sukcesów Rzymskie Imperium rozciągało się aż po Bliski Wschód. Niestety nie zawsze dużo znaczy dobrze. Rzymscy urzędnicy nie mieli łatwej pracy. Tyle ile pracy administracyjnej i logistycznej trzeba było włożyć w kierowanie tak dużym terytorium jest trudne do wyobrażenia sobie.

Ciężkie było również ciągłe bronienie granic, które były przecież ogromne. Wojskowość pochłaniała większość funduszy, co zwalniało postęp w innych dziedzinach.

5.Upadek od wewnątrz

Imperium było niszczone od zewnątrz przez barbarzyńców, ale również we wewnątrz nie było za wesoło. Ciągłe wydatki na wojny, zwiększenie podatków i powiększająca się inflacja skutkowały kryzysem. Różnice między bogatymi a biednymi zwiększały się w zastraszającym tempie.

Wielu zamożnych omijało obowiązek płacenia podatków na wszelkie możliwe sposoby. Przez co państwo nie miało wystarczającej ilości pieniędzy na walkę z ciągłymi problemami.

Skończenie ekspansji innych terytoriów skutkowało deficytem niewolników, mających zapewnić siłę roboczą. A najazdy barbarzyńców skutecznie zakłócały handel Imperium. Wszystko to powodowało, że władz rzymska powoli traciła kontrolę nad swym państwem.